Veel moeders hebben het niet makkelijk. Sommige moeders houden hun kind thuis bij een kuchje, zijn te laat omdat het kind bepaalde kleding niet aan wilde doen, sturen wekelijks wel een mailtje met een vraag of een opmerking. Altijd in het belang van het kind. Tenminste dat denken de moeders. Waarom zit Marietje niet bij Truusje in het groepje? Waarom moet mijn kind tijdens de gym haar oorbellen uit doen? Waarom spelen jullie buiten als het zo regent? Mijn kind wordt in de klas afgeleid door het kind dat naast haar zit. Mijn kind bracht een traktatie mee naar huis, die mocht ze op school niet opeten. Het betrof hier een mega snoepzak, en de afspraak is dat die dan mee naar huis gegeven wordt. Deze moeders proberen alles voor hun kind op te lossen, ze vegen het pad schoon. Mijn onderwijsmoment gaat over een moeder het pad ook vaak schoon veegt.
Moeder meldt zich bij mij en het kind (groep 5) hangt tegen moeder aan. Ze kijkt en zegt niets.
” Ons Marietje zegt dat ze geen frikadellenbroodje mee naar school mag nemen om tijdens de lunch op te eten. Dat vind ik belachelijk. Zij vindt dat lekker en ik bepaal wel wat er in haar broodtrommel gaat. Daar heeft die overblijfjuf niets over te zeggen.” Ik leg uit wat de afspraken zijn m.b.t. het overblijven. Die zijn helemaal niet ingewikkeld, gewoon een broodtrommel met brood en fruit. Een klein snoepje mag. Moeder blijft mopperen en loopt in zichzelf pratend het klaslokaal uit.
Ik besluit moeder een mail te sturen.
Leg daarin een aantal regels nogmaals uit, en besluit met : Het leven is niet altijd leuk. Je kind moet ook om leren gaan met teleurstellingen. Jij hoeft niet altijd alles voor je kind op te lossen, leer je kind voor zichzelf op te komen. Geef het die kans! Je bedoelt het waarschijnlijk allemaal goed, maar het werkt averechts. En nee is ook een antwoord. Laat je kind wennen aan het feit dat niet altijd alles gebeurt zoals zij het wil, dat is niet erg. In het leven gaan dingen ook vaak anders…..
Niets gehoord n.a.v. dit mailtje.
Tot een paar maanden later. Marietje zat inmiddels in groep 6. Tijdens de kerstmarkt op school kwam ik moeder tegen, met Marietje. “Je had gelijk, zei ze.” “Hoe bedoel je?” ” Nou……dat ik Marietje meer zelf moet laten oplossen. En dat ik vaker nee moet zeggen. Ze hoeft niet alles te krijgen wat ze wil, hè Marietje?” Ik was verbaasd…..na zo’n lange tijd …..
De dag erna spreek ik de huidige leerkracht van Marietje. Er is nog weinig veranderd in het gedrag van moeder, ze moppert nog steeds zegt ze, en staat nog regelmatig in de klas.. Maar wie weet……..misschien ziet ze nu eindelijk in dat nee ook een antwoord is.
Ik blijf hoop houden.
Ingrid Donkers
