Tijdens de week van hoogbegaafdheid lees ik bij onderwijskoppen de struggle van ouders, kinderen en leerkrachten. Hoe ontzettend fijn dat deze verhalen gedeeld worden, tegelijkertijd geeft het me een onmachtig gevoel.
De zoektocht en hoop dat er in het onderwijs meer inzicht komt om ieder kind passend onderwijs te kunnen geven houdt me bezig. In de groep, buiten de groep op de eigen school, in de buurt en indien nodig op ondersteuningsniveau 5, S(B)O ondersteuningsniveau. Om echte kansengelijkheid te bevorderen moeten we blijven uitgaan van het verschil.
Op sociale media zie ik posts van coaches, organisaties en platforms over het aanbod dat ze kunnen bieden of waar je gebruik van kan maken om kinderen met kenmerken van hoogbegaafdheid te ondersteunen en weer tot ontwikkeling te laten komen. Een match made in Heaven zou je denken. Artikel 8 lid 1 van de wet primair onderwijs geeft aan dat het onderwijs zodanig wordt ingericht dat leerlingen een ononderbroken ontwikkelingsproces kunnen doorlopen. Het wordt afgestemd op de voortgang in de ontwikkeling van de leerlingen.
Passend onderwijs, zo moeilijk zou het toch niet moeten zijn om af te stemmen op de voortgang in de ontwikkeling van kinderen? Elk kind is zoals het is en dat is goed, gedrag wat zichtbaar of juist niet zichtbaar is, komt ergens vandaan. Gezien, gehoord en begrepen worden, dat zou een kind vanzelfsprekend mogen verwachten in de ‘schoolse’ omgeving waar het opgroeit. Natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, een leerkracht ontwikkelt zich dagelijks en het is in deze tijd mooi dat we gebruik kunnen maken van zoveel expertise om ons heen als we die zelf nog niet hebben. Je moet wel weten waar je die kan vinden en er gebruik van willen en mogen maken.
Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat mijn werk voornamelijk gaat om de totale ontwikkeling van het kind met kenmerken van hoogbegaafdheid, zowel in het regulier als in het voltijd HB onderwijs. Dankbaar om daar dagelijks mee bezig te mogen zijn. Steeds op zoek naar de best volgende stap, want ‘ de oplossing ’ is er meestal niet, het is een proces van iedere betrokkene. Als leerkracht van een voltijd HB voorziening herken ik dat relatie aangaan met het kind de basis is en dat je als leerkracht steeds zoekende bent naar wat er achter het zichtbare gedrag schuilt.
Zodat je onderwijs wel passend kan maken.
Een kind met kenmerken van hoogbegaafdheid neemt die kenmerken overal mee naartoe, thuis, op school, bij de hobby- of sportclub. En toch lijkt het zo dat met name in het onderwijs de meeste belemmering gevoeld wordt.
Laten we vooral samen gaan leren en laten we stoppen met de nadruk leggen op wat nog niet lukt. Laten we delen wat al wel lukt en daarmee doorgaan. Alleen al in Tilburg is merkbaar en voelbaar dat, vanuit verschillende partijen allemaal gerelateerd aan het onderwijs, volop geïnvesteerd wordt in opleiding, kennis, kunde en ontwikkeling van de betrokken professionals. Deze week heb ik mogen ervaren dat zowel op gebied van cultuureducatie, wetenschap en opleiding de betrokkenheid en bereidheid bij te dragen aan de totale ontwikkeling van deze doelgroep groot is.
Ik wil vooral delen dat ik dankbaar ben dat ik mijn steentje bij mag dragen aan de totale ontwikkeling van
de kinderen met kenmerken van hoogbegaafdheid en hun leerkrachten.
Aline
Mooi geschreven Aline. Je doet goed werk. Je maakt verschil voor veel kinderen en dat is heel waardevol.
Bedankt Patrice
Uitgaan van het verschil, maakt kansengelijkheid groter ben ik van mening.
Wat een mooie slotgedachte. Ik merk dat Tilburg en omgeving op gebied van hoogbegaafdheid (signaleren, ondersteuning, expertise) al heel goed op weg is. Wat zou het mooi zijn als dat als een olievlek uitbreidt over Nederland. Zodat ook deze kinderen de kansen krijgen die ze verdienen.