Jarig

Al weken is ze er mee bezig. Niet haar eigen feestje, maar dat van papa. Ze pakt de regie: maakt een aftelkalender, regelt een cadeau, maakt een afspeellijst op Spotify en bedenkt tot in de puntjes hoe de dag eruit gaat zien. We vieren verjaardagen nooit “groot”. Het past ons niet. Een feestje binnen ons gezin, dat is voor allemaal feestelijk. Wij geven aan hoe de dag zal verlopen. Hoe laat taart en cadeaus, naar welk restaurant we gaan. Dat geeft rust. Voor ons allemaal. De dag verloopt top. We werken, gaan naar school (bij uitzondering niet naar de BSO!), pakken cadeautjes uit, en gaan, als kers op de taart, uit eten. De rit naar huis is een pittige. Een meltdown. Was te verwachten. We laten haar gaan, en als ze eraan toe is omarmen we haar tot ze rust vindt. 

Morgenochtend sta ik weer voor de klas. In het speciaal onderwijs vind ík mijn rust. De dag verloopt gestructureerd en kalm. Ook ik heb dat nodig. Niet teveel verrassingen, en zelf de regie hebben. Ik spreek soms met ouders die het thuis moeilijk hebben. Ik herken de verhalen en deel mijn herkenning. Ik hoop dat ik hen moed in kan praten: “Hou vol, het wordt beter. Echt!” Het is een lange weg, het zoeken naar wat werkt, voor jou en je gezin. De zoektocht van je kind, naar wie het is. Het is niet altijd makkelijk. Maar hou vol. Zoek je weg. Deel je verhaal, en praat met elkaar. De maatschappij is pittig voor iemand met autisme. Het is fijn, als je dan thuis (en op school!) jezelf mag zijn. 

Nienke Waterkamp

1 gedachte over “Jarig”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.