Lizette Knuvers

Afgelopen jaar was het jaar van de op- en neergaande emoties… Daar kan ik tijdens het schrijven over mijn onderwijsmoment niet omheen. Onwerkelijk. Bizar. Gevoelens van onzekerheid, onrust, onduidelijkheid, kwetsbaarheid, verdriet, ongerustheid, gemis, optimisme, strijdbaarheid, verbaasdheid, frustratie, teleurstelling, hoop, groot gevoel van verantwoordelijkheid en twijfels, regelmodus, vol hoofd, doorzettingsvermogen, flexibiliteit, blijheid, vragen, creativiteit, uitdaging, contact […]

Ik loop een school binnen. Recht in de armen van de docent waar ik mee ga werken. Ze vertelt me over een nieuwe jongen in de klas. Opvallend negatief gedrag. Jonas. De hele speelzaal blijkt vol te staan met toestellen voor de kleuters. Ik vraag de juf me wat hulp te sturen in de vorm

2020,Het jaar dat met zoveel mooie plannen en ambities hoopvol van start ging…Het werd een jaar waarin veerkracht van velen gevraagd werd in verschillende vormen.Het werd in jaar waarin ik mezelf zittend of staand achter een laptop regelmatig afvroeg: “Is dit de manier waarop ik mijn werk wil doen”en“waarom willen we dit, en mogen we

“If you can’t love yourself, then how the hell you gonna love somebody else?” Met die gevleugelde woorden, of een soortgelijke yell waarin de grammatica licht veranderd is, sluit dragqueen en supermodel RuPaul zijn “dragrace” altijd af. RuPaul’s dragrace, het favoriete programma van mijn puberdochter, en één van de programma’s die ik het meest vervloek.

Vorig jaar rond deze tijd wenste ik jullie allemaal een fantastisch 2020. Wat als een gewoon nieuw jaar begon, bleek een jaar dat heel veel onverwachts met zich meebracht. Een jaar dat ons op de proef stelde en nog steeds stelt. Een verbazingwekkend, bizar, vreemd jaar. Een jaar met onverwachte wendingen.

31 december 2020, oudjaarsdag van een jaar waar tradities allemaal anders werden. Een jaar waar mijn jongste zoon ineens op zijn verjaardag thuis was, in plaats van op vakantie.Een jaar waarin wij ons kerstdiner op de bank aten, omdat we allemaal ziek waren en geen enkele behoefte aan een kerstdiner hadden.Een jaar waarin wij te

Toen mijn directeur Lizette Mijland mij vroeg om iets te schrijven voor Onderwijskoppen zei ik eerst nee. Ik was niet ondergedompeld in rust aan het einde van het jaar maar ineens geconfronteerd met het feit dat mijn moeder en mijn broer corona positief waren. Vooral de bezorgdheid overheerste. Mijn moeder van 82 helemaal alleen in

Mijn onderwijsmoment van dit jaar begint verder terug. Eigenlijk begint het in het schooljaar 2018/2019. Een jaar waarin er heel veel gebeurde. En jaar waarin ik veel deed. Misschien wel teveel. Omdat ik het zelf wilde. Maar ook omdat ik dacht dat het van mij verwacht werd. En daar ging ik aan mezelf voorbij.

Op 2 maart 2020 startte ik met een nieuwe baan. Opnieuw als directiesecretaresse, maar nu op een middelbare school. Ik ging werken voor de rector en drie andere directieleden. Na bijna twintig jaar terug het onderwijs in als OOP’er. Had ik voorheen gewerkt als directiesecretaresse op een administratiekantoor voor basisscholen in de Kempen, nu zat