Onderwijsmoment 2017

Ik voelde mij een kluns en was het ook… Mijn onderwijsmoment 2017 is het moment waarop ik vond dat ik moest stoppen met lesgeven.Laat ik beginnen bij het begin.Nee het was niet vanaf het begin mijn droom om juf te worden.In groep 1 en 2 wou ik uitvinder worden, zoals Willy Wortel. In groep 4

Ruim een jaar geleden schreef ik mijn onderwijsmoment van 2016. Wat lijkt dat allemaal al weer lang geleden! Wat is er in het afgelopen jaar veel gebeurd! Ik heb moeite met het kiezen van 1 echt onderwijsmoment, er is niet echt één situatie die te vangen is. Ik kies voor dit onderwijsmoment van 2017 voor

Mijn onderwijsmoment van 2017 is een moment dat er niet was, een non-moment dus., maar dat zich wel afspeelde in mijn hoofd.Op 1 januari ging ik met pensioen, tegen mijn zin. De eerste tijd overheerste het vakantiegevoel, niet dat van de korte vakanties, maar dat van de zomervakantie. En het besef drong langzaam door dat

Op Twitter zag ik meerdere malen de oproep voorbijkomen om jouw onderwijsmoment van 2017 te delen. Meteen dacht ik “Leuk! Doen!” en tegelijkertijd leek het onmogelijk om één moment te kiezen. Ik geef nu 17,5 jaar fulltime les aan groep 8. Sommige mensen zeggen dat het tijd is om je verder te ontwikkelen als je

Onderwijskoppen.nl vraagt om het meest bijzondere moment van 2017 in het onderwijs. Dat vraagt nogal wat denk- en zoekwerk. Want wat is het meest bijzondere moment? Ik neem u mee in dit afgelopen jaar waar verschillende momenten bijzonder zijn, maar er uiteindelijk één zal uitspringen. Het graafwerk kan beginnen. Het start met de nieuwsjaarsreceptie die

Zo mooi! Wat ik meemaakte gister met een leerling van mij. Deze leerling was enkele weken geleden uit de les gestuurd bij biologie en weigerde verder nog iets op te lossen of te proberen terug in de les te mogen. Zelfs de coördinator was erbij gehaald, omdat een oplossing ver te zoeken was. Eigenlijk was

“Juf, hij heeft mij geslagen op mijn hoofd!” Nathan (4 jaar) staat voor me met tranen in zijn ogen. Hij wijst naar Pascal (5 jaar en zeker een kop groter dan Nathan). Pascal kijkt me aan. “Kom maar even bij me, dan lossen we het samen op” vertel ik Pascal. Maar Pascal wil niet komen.

Wat een bijzonder jaar was dit weer, een jaar dat in het teken stond van de fusie tussen stichting OOG en SKBO, de fusie van enkele scholen binnen deze stichtingen en keihard werken aan onderwijs dat deugt. Een jaar dat bol stond van wachten, emoties, dingen achter je laten, samen werken, nieuwe taal maken, rituelen

Hoe ik daar zo op kom? Enkele dagen geleden is schoolvriend Geert-Jan overleden. Veel te vroeg. Sociale media doen dan hun werk en het verzoek om foto’s kwam al vrij snel mijn kant op. In de laatste jaren van mijn schooltijd fotografeerde ik veel. Nu niet voor te stellen, maar toen, gewoon op film en