Mama juf en juf mama

Ik hoef niemand te vertellen dat sinds februari 2020 de wereld even stil lijkt te staan of eigenlijk de wereld in rep en roer is. 

Daar ineens was een onbekend virus over de hele wereld en niemand wist precies hoe daar mee omgegaan moest worden. 

Op vrijdag 13 maart gingen alle kinderen ,wat onrustig, de school uit. Om op zondag 15 maart te horen dat o.a. de scholen voor minimaal 3 weken zouden sluiten. Er heerste in onderwijsland al veel onrust “is het wel veilig om onze kinderen naar school te doen”. 

Maandag 16 maart 2020 de scholen waren dicht! Op dit moment stapte ik in een achtbaan. Als mezelf, als moeder en als leerkracht. Deze achtbaan ging soms in de versnelling, soms in de vertraging, maar hij is nog steeds niet helemaal gestopt. 

Als leerkracht moest ik van fysiek naar digitaal onderwijs. We maakten een programma voor lessen met online software en later zijn er materialen rondgebracht.  

Ik vond mijn werkzaamheden als leerkracht uitdagend, van parttime ging ik naar fulltime. Ik stond de hele dag aan als leerkracht, zodra een ouder of een leerling mailde wilde ik antwoord geven. Ik wilde de zekerheid bieden, de vragen beantwoorden en betrouwbaar blijven. 

Naast de parttime leerkracht van op dat moment twintig “digitale” leerlingen was ik de leerkracht van twee “fysieke” leerlingen.  

De ene kon een gevuld pakket ophalen op school. Er was hard gewerkt door de juf. Een pakket met werkboeken, tekstboeken, leesboeken en een werkschema. Helaas ontdekte we op dit moment dat hij onder zijn kunnen aan het presteren was. Hem motiveren met deze materialen was een enorme uitdaging.  Gelukkig was daar mijn directeur die zei “ga alsjeblieft spullen bij ons op school halen en geef hem zelf onderwijs”. Deze mogelijkheid hebben wij met beide handen aangegrepen. Spullen gaan halen en zelfstandig door de lesstof heen gegaan. Ja een andere methode, maar er werd op zijn denkniveau gewerkt. 

De andere kon al vrij snel zijn laptop en rekenboek ophalen. Alle instructie kwam online, gelukkig werkte zij hier al mee op school waardoor de omschakeling voor kinderen snel te maken was. Helaas vond hij het ontzettend moeilijk om de motivatie te vinden om aan het werk te gaan. 

Het bleek te simpel, want op school hoefde hij niet alles te maken. Dit wisten wij thuis niet waardoor er veel strijd was om alles af te laten maken. Gelukkig werd dit de tweede periode opgepakt. 

Thuis vermaakten we ons ’s middags met het maken van knikkerbanen, spelen van spelletjes en vooral buiten spelen. Door dit soort opdrachten online te zetten hoopten wij dat ook kinderen van school dit gingen doen, want op school leer je ook niet alleen uit schoolboeken. 

Terwijl de kinderen aan het werk waren, werkte ik aan dezelfde keukentafel. Ik zette lesstof klaar, controleerde online werk, gaf instructies aan mijn eigen kinderen, belde ouders en kinderen , controleerde het werk van mijn eigen kinderen, probeerde de dag gezellig te houden, bleef de motivatie zoeken. De lijntjes waren heel dun! 

Ouders vonden het fijn dat op de achtergrond soms mijn kinderen aan het mopperen waren. Want deze juf is ook een moeder! 

Mijn eigen kinderen vonden het een gezellige periode, maar (met name de jongste) vond het een hele lastige periode. Want mama is mama en de juf is de juf en dat hoort niet samen in een persoon! 

We maken ons klaar voor weer een periode met thuiswerken, maar ik heb van deze eerste (lange) periode geleerd. Een moeder is een moeder en geen juf, in welk huis je ook woont! 

Monique Kerkhof 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.