Alweer een jaar geleden

Vorig jaar ben ik met een zakdoek achter mijn computer gekropen om mijn onderwijsmoment van 2018 te schrijven. Nu een jaar later doe ik hetzelfde met een lach en een relaxte sfeer in huis.

Een jaar geleden had onze oudste zoon net een onderzoek achter de rug en zou de jongste zoon deze bijna gaan krijgen. Bij beide is er uitgekomen dat er (zoals ze zelf zeggen) nogal wat snelwegen in hun hoofd zitten. In de volksmond ook wel genoemd mijn beide kinderen zijn hoogbegaafdheid.

Deze term noemen wij liever niet. Er zit in onze samenleving helaas nogal een beladenheid op. Wij hebben van dichtbij ervaren dat het grootste deel valt of staat met de leerkracht die deze kinderen tegen komen.  

De oudste zoon is een leerkracht tegen gekomen die direct de handvatten uit het onderzoek met beide handen aan gegrepen heeft. Hij kwam in een relaxter vaarwater.

Na de zomervakantie maakte hij een nieuwe start met een frisse sfeer in de klas. Ze leren hem plannen, hij krijgt op verschillende gebieden lesstof wat aansluit bij zijn leervermogen. Hij oefent ineens thuis met de tafelsommen, want de juf heeft gezegd dat we moeten memoriseren. Elke avond oefende hij hard met deze sommen. Hij dacht eraan om zijn eigen gymtas mee te nemen. Het lijken kleine dingen, maar voor hem hele grote stappen.

De jongste zoon is een leerkracht tegen gekomen die een ontzettend groot hart heeft. Een leerkracht die kinderen knuffels geeft als ze die nodig hebben. Een leerkracht die misschien nog kan leren van het aanpassen van de lesstof aan kinderen die een andere aanpak nodig hebben.

Net voor de zomervakantie kwam het aanbod van de school om eens te kijken naar een andere vorm van onderwijs. Dit kwam nogal onverwachts. We hebben met spoed gekeken naar een SBO school hier in de wijk. Deze stonden helemaal open voor ons verzoek en ondanks de drukke periode zo net voor de zomervakantie zijn alle zeilen bij gezet en kon hij na de zomervakantie geplaatst worden.

Een stap die voor slapeloze nachten gezorgd heeft, maar die wij veel eerder hadden moeten nemen.

Hij is nu een leerkracht tegengekomen die hem ziet, en eigenlijk niet één maar een heel team! Ze passen continu het onderwijs aan de (leer) behoeftes van mijn kind aan.

Tot slot mijn eigen onderwijs. Ik hoop zo’n leerkracht te zijn die ook voor kinderen aan de bovenkant zijn best doet. Op onze eigen school zijn veel mensen vertrokken voor de zomervakantie en kwam er een plekje vrij voor het begeleiden van de kinderen met een hoger dan gemiddelde intelligentie. Vanuit het management team was mijn naam naar voren gekomen en kwam het verzoek hier iets mee te doen. Ik wilde graag, als moeder wist ik inmiddels wel wat dingen, maar wanneer weet je voldoende om kinderen een mooie onderwijssituatie te bieden? Ik mocht een opleiding volgen tot specialist. Super enthousiast ben ik inmiddels een half jaar verder met deze opleiding.

Er zijn nog veel vooroordelen die de wereld uitgeholpen mogen worden. Gelukkig heb ik nu de kans om hieraan een beetje bij te dragen. Ik hoop met mijn enthousiasme de kennis te kunnen delen, zodat deze groep kinderen gezien wordt en er naar gehandeld wordt.

Ik kijk uit naar mijn onderwijsjaar 2020.
Monique Kerkhof

1 gedachte over “Alweer een jaar geleden”

  1. Henk spierings

    Een goede morgen Monique
    Wat een jaar 2019 we hebben jullie jaar ook van dicht bij mee mogen maken en inderdaad wat hebben de jongen een stap gemaakt en ook de leerkrachten en wij als opa en oma zijn trots op jullie en onze kleinkinderen en we hopen dat het jaar 2020 nog beter gaat worden met nog meer sprongen naar een geweldig leer jaar maar ook voor jullie hoe jullie om zijn gegaan met de ondersteuning hier van moet dit een goed jaar worden dus zech ik we gaan er een mooi jaar van maken gr.opa

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.