Hoogbegaafd?

Rond de twintig procent van de volwassenen en kinderen is hoog sensitief, hoog intelligent of hoogbegaafd. Daarvan is naar schatting vier procent hoogbegaafd. Het woord ‘hoog’ roept daarbij negatieve associaties op bij anderen. Wie denkt hij/zij wel dat hij is? Punt is wel dat daardoor twintig procent van de bevolking zich niet begrepen voelt door de andere tachtig procent. Buitenbeentjes….

Als volwassene kun je tegen tal van problemen aanlopen als je hoog sensitiviteit door naasten in je jeugd of in je huidige omgeving niet geaccepteerd, herkend of erkend wordt. Daarom ben ik blij dat we in deze tijd wel aandacht voor deze kinderen hebben. Ik zou willen dat ik een begripvolle omgeving had gehad.

Als hoog sensitieve en/of hoogbegaafde volwassene ben je in deze tijd of te laat of te vroeg geboren. Vroeger waren er minder prikkels en was er meer structuur, denk aan het credo rust, reinheid en regelmaat. In mijn jeugd was er weinig tot geen aandacht voor het sociaal-emotionele aspect en ouders waren gericht op prestaties en het genieten van een zo hoog mogelijke opleiding.

Als je jong bent, denk je dat iedereen zo beredeneerd, denkt en ziet als jij. Naarmate je ouder wordt besef je dat je een goed stel hersens hebt, maar dat je niet weet wat je wil of waar je je voor wil inzetten. Er zijn zoveel dingen interessant dat je de breedte in gaat en overal mogelijkheden ziet en niet kan focussen op één expertise, wat voor de rest van je leven interessant blijft om je denkradars in te zetten. Je past je aan, maar uiteindelijk gaan dingen die op de automatische piloot moeten, je vervelen en laat je het op een gegeven moment maar.

Een kind heeft er niets aan om een vroege leerling te zijn of een paar klassen over te slaan om zijn ouders trots te maken. Een kind heeft niets aan een gymnasium of een hoge vervolgopleiding als het sociaal-emotioneel niet stevig in zijn/haar schoenen staat. Bij mij heeft het geleid tot een leven lang onderpresteren in betaald werk en het niet voor mezelf opkomen bij de zaken die ik belangrijk vind.

Wat is mijn expertise dan? Ik ben een beeld-denker, ik zit in de kunst, ik ben beeldend kunstenaar en ik leg verbanden met andere vakgebieden, met psychologie, met natuur, maar ook met de technieken en materialen die het vak met zich meebrengen. De uitdaging die ik in mijn werk vind, ligt in het beeldend proces, de weg naar het ‘resultaat’.  Hoe kun je gevoelens in een beeld vatten?

Perfectionisme, faalangst, braaf zijn in de klas, moeite hebben met autoriteit (vooral leidinggevenden) en mensen die mij ongevraagd advies geven ‘weet je wat jij zou moeten doen….’, moeite met harde geluiden of geschreeuw, me aanpassen aan verwachtingen uit mijn omgeving, niet handelen naar mijn onderbuikgevoel, moeilijk ‘nee’ kunnen zeggen, me voortdurend afvragen of ik wel goed gehandeld, gecommuniceerd heb, overal beren op de weg zien en niet eens aan een project beginnen als ik denk dat het geen zin heeft. Moeilijk doen waar het makkelijk kan en andersom. Op verschillende niveaus de samenhang tussen grote lijnen en details zien en daar veel over nadenken. Dit zijn zaken waar ik als kind, maar ook als volwassene tegen aan loop.

Hoogbegaafdheid komt in meerdere vormen voor, onderverdeeld in 6 typen hoogbegaafdheid (Betts en Neihart) Veel aspecten uit mijn jeugd en mijn houding komen mij bekend voor. (afwisselend type 1 -zelfsturend autonoom, 3 -aangepast succesvol, 5 -onderduikend en soms 6 -risico)

Laatst heb ik online een persoonlijkheidstest gedaan. De ‘16personalities’-test van Myers-Briggs. De uitkomst? De Mediator, een INFP-T type. Volgens de omschrijving is 4% van de wereldbevolking een ‘Mediator’ en goh, toeval of niet, ongeveer hetzelfde percentage is hoogbegaafd… zou er een verband zijn? In dat geval is er dus een test voor volwassenen….maar ja, wie denk ik wel dat ik ben?

Libra

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.