Als we het ooit over het jaar 2020 hebben dan denkt iedereen terug aan de pandemie. Scholen waren gesloten en iedereen moest thuis werken.
Ik denk daar natuurlijk later ook zo aan terug maar nu denk ik ook nog even aan het wat als… wat als de scholen niet dicht waren gegaan? Was mijn herinnering aan deze klas hetzelfde…? Had het dan meer gevoeld alsof ik er ook aan toe was om een nieuwe start te maken?
Het begint in de zomervakantie van 2019. Volgend schooljaar krijg ik een jongensklas. 13 jongens en 5 meisjes. Al die jaren was er een wat meer gelijkwaardige verdeling maar aankomend jaar wordt mijn eerste jongensklas. Alle vooroordelen over jongens schieten door mijn hoofd. Jongens zijn druk, jongens luisteren minder goed, jongens zijn…….. noem maar op. Ik vond het spannend, ook omdat dit het eerste schooljaar zou zijn nadat ik ziek was geweest.
Ik begon uiteindelijk gewoon, net als andere jaren bij het begin van het schooljaar. Eerst weer even wennen aan de dynamiek en opbouwen van een band. Ik merkte al snel dat de jongensklas waar ik zo’n schrik voor had eigenlijk een hele fijne klas was. Niets was waar van die vooroordelen in mijn hoofd. Ik vond het eigenlijk makkelijker. Veel minder gedoe. Jongens zijn even boos en gaan daarna gewoon weer verder met spelen. Klaar is klaar. Ik merkte dat ik genoot van de humor in de klas, de gezelligheid die we samen opbouwden, de sfeer in klas was zo fijn. We dansten, knutselden, speelden, werkten, en ja de voetbal moest ook echt iedere dag mee naar buiten. Ik had een fantastisch schooljaar en toen ging de school plotseling dicht.
Ik miste mijn jongensklas, ik miste alles. Ik moest een weg zoeken op afstand maar dat was alles behalve leuk. Natuurlijk had ik contact met ze. Ik belde ze iedere week en we hadden korte gesprekjes over de telefoon. Maar ik miste de vrolijke gezichten die erbij hoorde.
Tijdens de “ lockdown” heb ik al het materiaal gepoetst. Ik wilde als we weer open gingen niet bezig zijn met het afsluiten en poesten van de materialen. Ik wilde gewoon normale dagen draaien. Ze nog even meegeven aan lesstof wat ze nodig hadden, nog even knutselen en spelen.
Ja, het was een fijne afsluiting van het schooljaar ondanks het gat van 2 maanden. Maar ik vraag mij af….. wat als we niet dicht waren geweest? Welke stappen hadden we dan wel niet samen kunnen zetten?
Was dit wel een echte jongensklas en maakt het eigenlijk iets uit? Gaat het niet gewoon om de dynamiek en de karakters van kinderen die een klas zo gezellig maken? Ik denk dan toch het laatste. Ik vond het een fijn schooljaar, Voor mij echt onvergetelijk.
Ilona de Beer.